Jan Kapusta – członek lotnej żandarmerii II Inspektoratu Zamojskiego AK, w kompanii pod dowództwem Ludwika Rogalskiego „Kanciarza”. Przechowywał broń oddziału.
Jan Kapusta urodził się 19 października 1903 roku w Dubie, w rodzinie Michała i Katarzyny z domu Kleszcz. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej a później pracował na gospodarstwie rolnym.
W 1924 roku został wcielony do 21. pułku ułanów w Równym, gdzie odbył dwuletnią służbę wojskową kończąc w stopniu starszego ułana.
W jego domu odbywały się spotkania organizacyjne (np. w grudniu 1949 roku) lotnej kompanii Ludwika Rogalskiego. „Łączka” opiekował się również bronią oddziału, m.in. przechowywał w swoim gospodarstwie (w stodole) dwa RKMy oraz pistolet maszynowy PPsz. Później broń tę wspólnie z Alfredem Kaszubą „Wężem” zamelinował w kaplicy cmentarnej w Dubnie.
Jan Kapusta został zatrzymany 13 kwietnia 1950 roku przez funkcjonariuszy PUBP w Zamościu. Po wielokrotnych przesłuchaniach i zakończonym śledztwie, wyrokiem WSR w Lublinie Kapusta został skazany na 7 lat więzienia i pozbawienia praw publicznych o obywatelskich na 3 lata oraz przepadek mienia na rzecz Skarbu Państwa. Swoją karę odbywał w więzieniu w Ośrodku Pracy Więźniów w Piechcinie w województwie bydgoskim. 4 czerwca 1954 roku Kapusta został zwolniony z wiezienia. W uzasadnieniu możemy wyczytać, że skazany „odbył już więcej aniżeli połowę kary, jak również jego dodatnią opinię z OP. w Piechcinie z której wynika, że jest więźniem zdyscyplinowanym, że z nałożonych obowiązków wywiązywał się należycie”. Ponadto dodatkowy czynnikiem do zwolnienia był wiek skazanego.
